Thuiskomen in jezelf: de kracht van een veilige basis

Een jaar geleden zat ik op Bali. Die reis heeft mijn gevoelswereld omgedraaid en meer heling gebracht dan ik ooit had kunnen bedenken. Ondanks dat ik niet geloof in 'het zware werk', voelde mijn leven tot dat moment verre van gemakkelijk. Maar ervaringen vervingen de zwaarte in één klap voor lichtheid.

Het werd een reis van thuiskomen bij mezelf, een diepe transformatie die verder gaat dan woorden. Het was het vinden van een plek van veiligheid in mijn eigen lijf, in mijn eigen ziel – een kracht die ik daar leerde kennen, en die sindsdien steeds meer met me meegroeit.

Veiligheid

Veilig zijn in jezelf is de basis van alles. Wanneer je volledig in vrede bent met je ziel en je lichaam, ontdek je een kracht die bergen kan verzetten. Het is die innerlijke veiligheid die je in staat stelt om weerstand te omarmen, niet om het weg te duwen, maar om ervan te groeien. Je leert je eigen hand vast te houden, niet om weg te lopen van de storm, maar om het oog van de wind recht aan te kijken. Het begint misschien met simpelweg blijven staan – en uiteindelijk met het zetten van kleine stappen, de ene voet voor de andere.

Het gevoel van thuiskomen

Het heeft lang geduurd voordat ik besefte hoe ik mezelf onbewust vastzette door conflicten te vermijden. Ik voelde me niet veilig in mezelf. Mijn lichaam voelde niet als een thuis – geen veilige, warme plek waar alles goed is, waar ik kon landen.

Precies een jaar geleden was ik in Bali. Achteraf gezien voelde die reis als een film, die later één grote helingstrip zou zijn. De tranen die ik daar heb gelaten tijdens healing-sessies, het stilte-retraite waar ik doorheen ging (lees: 7 dagen niet praten) – het was allemaal nodig. Achteraf zie ik hoe dat proces me dichter bij mezelf bracht, hoe ik begon te helen.

Liefde vinden in jezelf

Gisteren dacht ik terug aan die reis en besefte ik hoe anders ik nu naar mezelf kijk. Hoe ik een compleet andere Anne zou omschrijven. Ik voel zoveel liefde voor wie ik toen was, maar ik zie ook een meisje dat overal zocht om vrede te vinden met zichzelf. Het is het mooiste cadeau dat ik mezelf ooit heb gegeven. Bij mijn pijn blijven in plaats van ervoor weglopen. Dat is niet iets dat vanzelf komt, en het is zeker niet makkelijk. Maar ik kan niet anders dan erkennen dat mijn innerlijke wereld sinds die reis compleet is veranderd.

Sommigen krijgen dat gevoel van veiligheid van huis uit mee; anderen moeten er hard voor werken. Het is niet altijd eerlijk, maar het is wél mogelijk. Om thuis te komen in je lichaam, om niet meer bang te hoeven zijn voor wat moeilijk is, omdat je hart groot genoeg is om het te dragen. Dat is de essentie van liefde voor jezelf. Het is een gezonde wortel, diep gegrond, die je helpt om je leven te leven zoals je dat zelf wilt.

Integratie

Ik hoor je denken: het is toch geen magic trick? Nee, zeker niet. Toen ik terugkwam van mijn reis, was het allesbehalve een feest. Alle ervaringen waren wel in mijn lichaam geweest, maar niets was natuurlijk geïntegreerd in mijn leven. Mijn leven van toen was nog gebaseerd op de Anne van daarvoor. Vanaf het moment dat ik weer terug was in Amsterdam, bleek ik allerlei processen te moeten doorlopen om daadwerkelijk de transformatie aan te gaan. Dat betekende veel ‘nee’ zeggen tegen alles wat me pijn had gedaan, en ‘ja’ tegen alles wat ik eigenlijk wel wilde, maar tot die tijd niet had gedurfd.

Ik merkte hoeveel emoties er los moesten komen (ik voelde me soms net weer een klein kind) om alles ook daadwerkelijk te integreren. De helingservaringen op zich zijn een enorme release, verlichtend en heerlijk, als je het mij vraagt. Maar het integreren is, denk ik, het allermoeilijkst. Dan moet je echt sterk zijn om, vanuit liefde, telkens weer voor jezelf te kiezen. Ook lichaamsgerichte therapie zoals haptotherapie heeft mij heel erg geholpen. Landen in je lijf. Voelen. Ieder mens zou dat eens moeten doen, denk ik.

Een anker vinden

Mijn lichaam voelt elke dag meer als een warm thuis. Ik voel me meer gegrond dan ooit. Alles wat ik voel, heeft nu een anker. Ik ren niet meer weg van de liefde, en hoewel het ene moment makkelijker gaat dan het andere, ben ik daar best trots op. Trots op de keuze om liefde te ervaren en die keuze steeds opnieuw te maken. Ik weet nu dat die keuze de basis is om verder te bouwen aan alle dromen die ik heb.

Ik hoor wel eens: ‘Je ziet er lichter uit, An.’ Dan reageer ik: ‘Ik voel me ook lichter.’ Toch raakt het me wanneer anderen daar een waardeoordeel op plakken, alsof er een beter en slechter zou zijn. Voor mij zijn alle versies van mezelf waardevol en mooi. Ook al weet ik dat ik degene ben die alle antwoorden moet vinden, mis ik soms de empathie van de mensheid voor pijn. Pijn is misschien wel het grootste cadeau dat we als mens kunnen ontvangen – een uitnodiging om dieper in verbinding te komen met ons eigen hart.

Begin bij jezelf

Wat ik hiermee wil zeggen, is dat alles van binnen begint. Zelfs als het je nooit is geleerd, of als je dat gevoel nog nooit hebt ervaren, is er een weg naar zachtheid en liefde voor jezelf. Er is een weg naar een plek waar je lichaam voelt als een veilige haven, waar je niet meer bang hoeft te zijn voor de storm. Want diep van binnen kun je altijd thuiskomen.

Wow, wat een reis is het geweest. En eerlijk? Het is niet altijd makkelijk. Het was zwaar. Maar ergens onderweg ontdekte ik dat het ook zacht kon zijn.

Liefde naar jou en voor de weg die je bewandelt ࿐